Od Karoliny- C.D. Andreasa

Popatrzałam na niego i mimowolnie się uśmiechnęłam. Nie wiem dlaczego... Może dlatego że mnie nie zostawił? Może z innego powodu? Tego nawet ja nie wiem.... Chyba tam w głębi liczyłam na to że nie odejdzie, ale nie umiałam się nawet przed samą sobą przyznać. dobrze mieć takiego przyjaciela, który cię nigdy nie zostawi, który zawsze będzie przy tobie. Nawet jak błagasz by odszedł nie zostawi cię. Przyjaciel na dobre i na złe. Nie wiem czy mogę Andreasa nazwać przyjacielem, ale na pewno się zachowuje jak prawdziwy przyjaciel.
- Nie musisz, skoro bardzo chcesz możesz zostać - wzruszyłam ramionami.
Czułam się przy nim dobrze ale jednocześnie wiedziałam że nie znamy się najlepiej. Ja nie umiem się otworzyć, a i widzę że on nie powiedział mi całej prawdy o sobie.


< Andreas?>