Akademia Dzieci Lilith

Imię:  Samanta Nazwisko:  Blackburn Wiek:  17 lat Płeć:  Kobieta Rasa:  Wilkołak Charakter:  Zazwyczaj skryta i małomówna, ale mimo wszystko: odważna, waleczna, mało towarzyska, szczera. Moce:  Zmiana w wilka, potrafi dotknięciem ręki zobaczyć coś co dana osoba przeżyła i kilka innych jeszcze ukrytych. Hobby:  Dręczenie innych i rysowanie. Ulubiony przedmiot:  Łucznictwo. Znienawidzony przedmiot:  Życie wśród ludzi. Historia:  Sam została adoptowana razem ze swoim bratem. Rodzina zastępcza wiedziałam kim oni są, ale nie spodziewali się że będzie z nimi aż tyle problemów. Gdy Sam skończyła 13 lat po raz pierwszy zmieniła się w wilka, zabijają później kilka domowych kotów i innych zwierząt była bita i traktowana jak kundel, jedynie jej brat stawał za nią do obrony (po mimo tego że w tym domu były jeszcze 2 inne wilkołaki). Sam i jej brat w wieku 15 lat zostali wręcz wyrzuceni z "domu". Po około roku Sam dowiedziała się o tej akademii i dołączyła tu, tylko że bez

Vanti Claus Powód: Decyzja właściciela. Jack Frost Powód: Decyzja właściciela. Ciri  Wolf Powód: Decyzja właściciela

Powoli do niego podeszłam, on tylko popatrzał na mnie krzywo. Wzięłam głęboki wdech by przestać się śmiać i usiadłam koło niego. Dalej go obserwując. Ale chwile później zaczęłam się znowu śmiać. - A teraz z czego się śmiejesz? - zapytał zdziwiony - Nie wiem, po prostu - starałam się to opanować Płożyłam się koło niego. <Andreas?>

Noc była młoda. Gwiazdy świeciły się jak pochodnie, jasno i wyraźnie. Pod postacią sokoła przemierzałem Akademię Dzieci Lilith. Czułem, że tutaj należę, choć moje miejsce jest gdzie indziej. Zaprzyjaźniłem się z Charlesem, elfem i jego niesamowitą siostrą. Ale było mi mało. Wtem, dostrzegłem jakąś postać stojacą na altance. Znizyłem lot i usiadłem przed dziewczyną, jak się okazało. Uśmiechnęła się i pogłaskała nieśmiało. Dopiero wtedy przemieniłem się w człowieka. Krzyknęła cicho i nieśmiale, ale nadal się uśmiechała. (Imogen?)

[...] - No to tak...dwie sprawy. Pierwsza : skoro nie przeszkadza ci to, że jestem demonem no to okey... - wyciągnęłam dłonie zza pleców, które były teraz uzbrojone w potężne pazury. Pokazałam też długi, ciemny ogon, który zazwyczaj staram się ukrywać. Przesunęłam palcami po uszach, które z kształtu przypominały uszy elfa. Moje oczy zapewne miały teraz intensywny błękitny kolor. Zawsze tak było gdy zmieniałam się w pół - człowieka pół - demona. Uśmiechnęłam się, ukazując swe kły. - Od razu wygodniej - westchnęłam - A tak, druga sprawa : nie musisz mi nikogo pokazywać, bo już w jednym się zakochałam, ale dzięki za chęci. <Kiaro?>

Zaraz po tym jak zapisałem się do akademii moje życie...nie, właściwie się nie zmieniło. Włóczyłem się nie mając co ze sobą zrobić. Przed sobą zobaczyłem jakąś dziewczynę. Nie lubię wchodzić w konflikty, nie chcę, lub po prostu nie lubię robić innym problemu. Nic nie mówiłem tylko spoglądałem na nią, jednak sądząc że je to przeszkadza, opuściłem wzrok, i usiadłem na jakimś większym kamieniu. (Riley dokończysz?)