Akademia Dzieci Lilith

-Dziękuje Damien- powiedziałam podchodząc pod drzwi pokoju. -Zawsze do usług- powiedział uśmiechając się. Odwzajemniłam uśmiech i weszłam do pokoju. O dziwo nikogo w nim nie było. Stały tam dwa łóżka. Usiadłam na jednym i wyciągnęłam słuchawki z walizki. Puściłam swoją ulubioną piosenkę i zaczęłam po cichu śpiewać. Nie mogłam przyzwyczaić się do tego pustego pomieszczenia. Postanowiłam się przejść. Zawędrowałam do biblioteki, wzięłam jedną z książek i zaczęłam czytać. (Mam nadzieję że ktoś dokończy)

Uśmiechnęłam się z ukosa. Humor mi się chcąc, nie chcąc poprawił. - No dobra, nic się nie stało - zaśmiałam się Od razu poprawił mi się humor. Komu na ten widok by się nie polepszył? Zaczął machać wesoło ogonem. Skakać dookoła mnie. Uśmiechnęłam się i też zmieniłam w zwierza. - Tego i tak nie pobijesz - powiedziałam merdając ogonem < Andreas?>

Westchnęłam, i usiadłam. - Kiedy mieszkałam już w świecie ludzi, poznałam jednego chłopaka. Nie byłam w nim zakochana, tylko zauroczona. Przez niego miałam tyle nałogów...- zaczęłam.- Najpierw zaczął mnie namawiać do picia. Potem do narkotyków. W końcu zaczęłam nosić czerwone soczewki, i przemalowałam się na czarno. Ostro imprezowałam. Zaczęłam z nim chodzić. Byłam szczęśliwa, i w ogóle, ale on cały czas mnie zdradzał, a ja siedziałam, myślałam, że tak ma być. Po miesiącu już nie wytrzymałam. Przez niego byłam narkomanką, zwykle pijana. Odcięłam się od niego, zmyłam farbę, i zdjęłam soczewki. Od tamtego dnia po prostu... Nienawidzę chłopców, miłości tym bardziej. Bo ona nie istnieje. To tylko zwykłe wykorzystywanie dziewczyn.- ostatnie zdania powiedziałam oschle. Zacisnęłam pięści.- W ogóle, po co ja ci to mówię!? [ Charles?]

[...] - Och... - zdałam sobie sprawę, że stoję aż za blisko. Odsunęłam się pospiesznie o kilka kroków i odwróciłam wzrok. - Ja...em...przepraszam. Jak już mówiłam, nie lubię, gdy ktoś robi coś w chwili kiedy ja się tego w ogóle nie spodziewam. - plątałam się... [Charles?]

Siedziałam w pokoju wspólnym przeglądajac kilka książek. Gdy usłyszałam szczęk klamki z ulgą wypisaną na twarzy. W drzwiach zobaczyłam czarnowłosą dziewczynę.Creo -Cześć-przywitałą się.-Uczysz się? -Powtarzam. Niedługo egzaminy, a poza tym...nie mam wiele do roboty. Wszyscy są sobą zajęci. -Znam to-mrukneła. Usiadła na jednym z foteli podkurczając nogi.Po chwili wzieła jedną z moich ksiazek. -Języki staroążtne? -Nienawidze tego przedmiotu. -Też za nim nie przepadam. Wolę sztuki walki. Uśmiechnełam się. -Miałabyś ochotę się przejść? Siedzę tu już od dwuch godzin próbując się tego wyuczyć i cała zdrętwiałam. -Jasne. <Creo?>

Zachowałem się nieco chamsko,ale przynajmniej teraz wiem,że musi się zmuszać do wypicia nawet krwi z butelki.Wiem trochę co czuje,ponieważ i ja robię rzeczy,których nie chcę,ale muszę,bo inaczej nie przeżyję............Popatrzyłem w odbicie nieba w tafli jeziora.Robiło się jasno pomarańczowe i słońce zachodziło coraz niżej.Karolina wstała i zaczęła iść w stronę akademii.Poczekałem trochę,aż będzie nieco dalej ode mnie wtedy dopiero zrobiłem to samo,ponieważ wyczuwałem od niej negatywne fale,jakby ostrzegała:"Nie zbliżać się!".Szedłem tak za nią parę metrów,lecz znudziło mi się chodzenie na dwóch nogach.Chcąc przerwać tą drętwą atmosferę,zmieniłem się w czarnego psa,a raczej bardziej wilczura,podbiegłem do Karoliny i popatrzyłem się na nią tymi niewinnymi oczami,które niejedną osobę doprowadziły do wzruszenia i płaczu,a zwłaszcza dziewczyny. {Karolina cd?}

[...] Zaśmiałam się. Hiukset była na prawdę miła. - Hmm...w sumie to nie wiem. Nie powiedział o której konkretnie tu będzie. [Hiukset?]

[...] Zacisnąłem pięść. - To nieuczciwe. Niekontrolowane moce są ważne, trzeba z nimi walczyć, to nieoceniona szkoła charakteru. A Ty, jesteś na tyle niezwykła, że ujarzmiłabyś je bez słowa. Przykro mi, że spotkał Cię los odrzucenia... Nie powinno tak być. Nie z taką istotą, jaką Ty jesteś - powiedziałem szczerze. Kira spojrzała mi poważnie w oczy i przysunęła się blisko, bardzo blisko. - A co do tego eskimoskiego pocałunku... Nie mogę Ci obiecać, że nie będę. To zbyt przyjemne - roześmiałem się. - Gdybym skradł Ci teraz pocałunek w usta, też byś była zła? Mój ton był pogodny, przyjazny. Nie było to przypuszczenie, że zamierzam to zrobić. (Kiro?)

[...] Przyjrzałem się uważnie zdjęciu i Kanade. - Tak - stwierdziłem. - Widać podobieństwo, ale w życiu bym nie pomyślał, że jesteś tak cudowną czarnulą. Kanade rzuciła mi rozbawione, nieco speszone spojrzenie. - Dlaczego tak nagle zmieniłaś wygląd? - spytałem z ciekawości. (Kanade?)

Uśmiechnęłam się. - Dziękuję. Popatrzyłam mu w oczy, a po chwili pocałowałam. Czułam jego ciepłe, słodkie usta. Chciałam, żeby trwało to wiecznie. <Brayan ?>

Uśmiechnęłam się. - Oczywiście, że cię polubi ! Jak można cię nie lubić ? A jeśli nawet to przekona się na własnej skórze, choćbym miała zginąć, co to gniew wilczycy. Więc o której tutaj będzie ? Kira?

- To długa historia której nie chce ci opowiadać - powiedziałam i już chciałam odejść ale chwycił mnie za rękę - Powiedz - powiedział patrząc mi w oczy Widziałam że się go nie pozbędę więc siadłam na trawie patrząc w jezioro. - Ja po prostu, po prostu nie chce zabijać ludzi. Nie wiem dlaczego, po prostu nie umiem. Nie umiem wypić z kogoś krwi. Nie wiem dlaczego po prostu nie umiem. Jakbym nie była głodna, nawet bym na krew nie patrzała. Ale no cóż...Wole krew w butelce, można sobie wmawiać że to oranżada. Wiem to dziwne wampir który nie umie pić krwi. - westchnęłam wstałam i zaczęłam iść w kierunku szkoły. Nie chciałam o tym gadać. To był mój problem który mam dość długo, praktycznie od urodzenia. Chociaż wszystko mi już jedno chce o tym gadać czy nie? Już mi wszystko jedno. < Andreas?>