Od Karoliny C.D. Andreas'a
Uśmiechnęłam się.
-Ja Ciebie też-odpowiedziałam, ale dalej miałam zamknięte oczy i nawet się nie poruszyłam.
Czułam to od samego początku, gdy zauważyłam go po raz pierwszy. Tylko, że wtedy jeszcze o tym nie wiedziałam, a teraz wiem i mogę się tym cieszyć. Teraz już nie musiałam tego ukrywać, ani tłumić w sobie.
Mogłam to po prostu powiedzieć, pokazać. Zawsze twierdziłam, że ja nie zasługuję na miłość, ale było to inaczej... Musiałam poczekać, na tę do właściwej osoby i myślę, że już ją znalazła. Myślałam kiedyś tylko, że wybrani zasługują na długą, szczęśliwą miłość. Teraz widzę, że cały czas tkwiłam w błędzie, że ja też mam prawo do szczęścia, tylko moje życie czekało na odpowiednią osobę. Myślę, że właśnie ją znalazłam. Myślę, że to jest idealna osoba, ta o której marzyłam. Nie..., nie myślę...., ja to wiem, jestem tego pewna jak tego, że jestem wampirem...
<Andreas?>
-Ja Ciebie też-odpowiedziałam, ale dalej miałam zamknięte oczy i nawet się nie poruszyłam.
Czułam to od samego początku, gdy zauważyłam go po raz pierwszy. Tylko, że wtedy jeszcze o tym nie wiedziałam, a teraz wiem i mogę się tym cieszyć. Teraz już nie musiałam tego ukrywać, ani tłumić w sobie.
Mogłam to po prostu powiedzieć, pokazać. Zawsze twierdziłam, że ja nie zasługuję na miłość, ale było to inaczej... Musiałam poczekać, na tę do właściwej osoby i myślę, że już ją znalazła. Myślałam kiedyś tylko, że wybrani zasługują na długą, szczęśliwą miłość. Teraz widzę, że cały czas tkwiłam w błędzie, że ja też mam prawo do szczęścia, tylko moje życie czekało na odpowiednią osobę. Myślę, że właśnie ją znalazłam. Myślę, że to jest idealna osoba, ta o której marzyłam. Nie..., nie myślę...., ja to wiem, jestem tego pewna jak tego, że jestem wampirem...
<Andreas?>
Komentarze
Prześlij komentarz