Od Brayan'a- C.D. Hiukset

-Spokojnie...Cała drżysz. Nic ci nie jest?
Pokręciła przecząco głową. Zacisneła powieki.
Z wachaniem przytuliłem ją. Myślałem, że bedzie się wyrywać; zacznie krzyczeć. Tymczasem znieruchomiała. Po chwili jej oddech nieco się wyrównał. Zaczynała powracać do równowagi.
Usłyszałem , że pociąga nosem. Płakała?
-Wszystko w porzadku-mruknąłem w jej włosy.
-Dziekuję-szepneła.
-Za co?
Poruszyła się niespokojnie.
-Nie..skrytykowałeś mnie.
-Nie miałem powodów- powiedziałem zaskoczony i zdezorientowany.
-Owszem, miałeś.
Uśmiechnołem się. Najwyraźniej wraca do siebie.
-Nie każdy ma stalowe nerwy. I nie jest to powód do wstydu.
-W moim wypadku jest.
Westchnąłem rozważając słowa. Nie chciałem jej zranić. Szczegolnie teraz gdy szukała u mnie pocieszenia.
-Czemu?
-Gdy stracę nad sobą panowanie...Gdy sie zdenerwuję...
Urwała. Nie ponaglałem jej,. Jeśli ma mi cos powiedziec to tylko na własnych warunkach.
Wreszcie przełamała opór i ciągneła:
-Zmieniam się w wilka. To niekontrolowana zmiana.
-Hiukset..To część ciebie samej. To ta wilczyca, bez wzgledu na to kiedy przejmuje nad tobą kontrolę, ukształowała twoją osobowość. Bez niej nie byłabyś tą samą osobą.
-To prawda. Byłabym kimś o wiele lepszym.
Odsunąłem ja od siebie; nadal trzymałem ją za ramiona.
-Jeśli kiedykolwiek powtórzysz te słowa, sprawię, że będziesz ich żałowała. Jesteś wspaniała, wyjątkowa. Dzieki twojemu charakterowi. I nie waż mi się go zmieniać, jasne.- Mówiłem najbardziej poważnym i stanowczym głosem na jaki potrafiłem się zdobyć.
Czekałem na jej reakcję.
<Hiukset?>